مطالعه تطبیقی میزان سلامت روان گروه علوم پزشکی : فراتحلیل مطالعات کشوری در زمینه سلامت روان و اشتغال

مقدمه: درک افراد از جایگاه خود، با توجه به سامانه ارزشی که در آن تعریف می شوند، می تواند پیش بینی کننده سلامت روان باشد در این میان گروه علوم پزشکی نه تنها به سلامت جسم بیمار، که به سلامت روان  او نیز توجه می کنند اما پیش از بیمار باید سلامت روان  پزشک و پرستار او مطلوب باشد تا بتوانند سلامت روان را  به بیمار نیز انتقال دهند. بنابراین، در قدم اول انجام مطالعه ای با هدف مقایسه سلامت روان در گروه علوم پزشکی با دیگر مشاغل ضرورت می یابد. روش بررسی: در  این مطالعه سلامت روان  متغیر وابسته و نوع شغل افراد متغیر مستقل تعیین شد. جامعه آماری در این مطالعه، مقالات علمی -پژوهشی   انجام شده در زمینه سلامت روان در مشاغل مختلف  بودند. فرضیه این پژوهش تجمیع و مقایسه یافته های پژوهش ها در زمینه سلامت روان شاغلین در گروه های مختلف بویژه مقایسه گروه علوم پزشکی و غیر پزشکی است. روش مورد استفاده برای انجام  این پژوهش فراتحلیل بود که برای فراتحلیل  از روش تجمیع مقادیر z  استفاده گردید. نتایج: داده های پژوهش حاضر، نشان می دهد  میانگین سلامت روان در گروه علوم پزشکی07/0- در گروه  مشاغل اداری 06/0 و مشاغل  نظامی با  01/0- بوده و میانگین  مشاغل صنعتی 7/0 - بدست آمد. بررسی تطبیقی نشان می دهد  میانگین  سلامت روان  در گروه علوم پزشکی از بین چهارگروه مشاغل نظامی، علوم پزشکی، اداری و صنعتی از مشاغل صنعتی بهتر اما از مشاغل نظامی و اداری کمتر بوده است. هم چنین کمترین سطح  سلامت روان  مربوط به مشاغل صنعتی بوده و مشاغل اداری از همه بالاتر بدست آمد. نتیجه گیری: بررسی ها نشان دهنده  میانگین سلامت روان در شاغلین گروه اداری بالاتر از شاغلین گروه علوم پزشکی بودند که این مسئله نیاز به تأمل بیشتری دارد. بنابراین، برای داشتن کادر پزشکی متعهد، لازم است  به عوامل مؤثر بر سلامت روان در این گروه  بیشتر توجه شود و در سیاست گذاری کلان کشور ارتقا  سطح سلامت روان گروه علوم پزشکی در بیمارستان ها و مراکز درمانی مورد توجه قرار گیرد. مقدمه: درک افراد از جایگاه خود، با توجه به سامانه ارزشی که در آن تعریف می شوند، می تواند پیش بینی کننده سلامت روان باشد در این میان گروه علوم پزشکی نه تنها به سلامت جسم بیمار، که به سلامت روان  او نیز توجه می کنند اما پیش از بیمار باید سلامت روان  پزشک و پرستار او مطلوب باشد تا بتوانند سلامت روان را  به بیمار نیز انتقال دهند. بنابراین، در قدم اول انجام مطالعه ای با هدف مقایسه سلامت روان در گروه علوم پزشکی با دیگر مشاغل ضرورت می یابد. روش بررسی: در  این مطالعه سلامت روان  متغیر وابسته و نوع شغل افراد متغیر مستقل تعیین شد. جامعه آماری در این مطالعه، مقالات علمی -پژوهشی   انجام شده در زمینه سلامت روان در مشاغل مختلف  بودند. فرضیه این پژوهش تجمیع و مقایسه یافته های پژوهش ها در زمینه سلامت روان شاغلین در گروه های مختلف بویژه مقایسه گروه علوم پزشکی و غیر پزشکی است. روش مورد استفاده برای انجام  این پژوهش فراتحلیل بود که برای فراتحلیل  از روش تجمیع مقادیر z  استفاده گردید. نتایج: داده های پژوهش حاضر، نشان می دهد  میانگین سلامت روان در گروه علوم پزشکی07/0- در گروه  مشاغل اداری 06/0 و مشاغل  نظامی با  01/0- بوده و میانگین  مشاغل صنعتی 7/0 - بدست آمد. بررسی تطبیقی نشان می دهد  میانگین  سلامت روان  در گروه علوم پزشکی از بین چهارگروه مشاغل نظامی، علوم پزشکی، اداری و صنعتی از مشاغل صنعتی بهتر اما از مشاغل نظامی و اداری کمتر بوده است. هم چنین کمترین سطح  سلامت روان  مربوط به مشاغل صنعتی بوده و مشاغل اداری از همه بالاتر بدست آمد. نتیجه گیری: بررسی ها نشان دهنده  میانگین سلامت روان در شاغلین گروه اداری بالاتر از شاغلین گروه علوم پزشکی بودند که این مسئله نیاز به تأمل بیشتری دارد. بنابراین، برای داشتن کادر پزشکی متعهد، لازم است  به عوامل مؤثر بر سلامت روان در این گروه  بیشتر توجه شود و در سیاست گذاری کلان کشور ارتقا  سطح سلامت روان گروه علوم پزشکی در بیمارستان ها و مراکز درمانی مورد توجه قرار گیرد.